"ผู้จัดการคนใหม่มาแล้วๆ"

ประโยคที่ผู้คนในออฟฟิศกระซิบต่อๆกันในวันแรกที่ผู้จัดการตลาดหลักทรัพย์ฯคนใหม่เข้ามาทำงานวันแรกในปี 2010 ... เผลอแป๊บเดียว 4 ปีก็ผ่านไปไวอย่างไม่น่าเชื่อ วันนี้พวกเราชาว  IT จัดงาน Farewell ให้พี่นก (ชื่อทุกคนในออฟฟิศเรียกกัน) เพราะว่านอกจากพี่นกจะเป็น CEO แล้ว พี่นกยังดำรงตำแหน่ง CIO อีกด้วย

วันนี้เรามีโอกาสได้ช่วยพี่แดง @iSarody เตรียมสถานที่งาน Farewell... ไหนๆแล้วก็ถ่ายรูปไปด้วยเลยละกัน

การถ่ายรูปแบบบ้านๆของเราที่ทำเป็นประจำก่อนหน้านี้ หรือแม้กระทั่งกล้องถ่ายรูปอัตโนมัติทั่วๆไปทำก็คือ จะใช้ความเร็วชัตเตอร์สูงๆระดับเสี้ยววินาที เช่น 1/60 วินาที, 1/250 วินาที ซึ่งความเร็วสูงพอที่จะให้ภาพที่ได้เป็นภาพนิ่งที่มีความชัด เรียกได้ว่าเป็นการหยุดทุกความเคลื่อนไหวทั้งที่มากจากคนหรือวัตถุที่กำลังจะถ่ายไม่อยู่นิ่ง หรือมือตากล้องถือกล้องไม่นิ่งก็ด้วย

แต่การถ่ายรูปในครั้งนี้เป็นแบบ Long exposure ซึ่งจะได้ผลลัพธ์ที่ตรงกันข้าม เราจะต้องเปิดชัตเตอร์นานๆ อาจจะนานแค่ 2 วินาที หรืออาจจะเป็นระดับหลายขั่วโมง หรือแม้กระทั่ง 3 ปี !! แบบรูปถ่ายที่ใช้เวลาถ่ายนานที่สุดในโลก เพื่อให้ภาพที่ได้เห็นถึงความเคลื่อนไหวต่างๆตลอดช่วงเวลาที่กล้องยังเปิดชัตเตอร์อยู่ แต่ปัญหาคือว่าถ้าเราใช้มือ (ที่ปกติมันไม่มีทางถือได้นิ่งสนิทได้) ถือกล้องเอาไว้ มันก็จะทำให้ภาพที่ได้เคลื่อนไหวเละเทะไปหมด... ดังนั้นเราควรจะใช้ขาตั้งกล้องร่วมด้วย เพื่อทำให้ตัดปัญหาเรื่องมือไม่นิ่งไป ภาพที่ได้ก็จะเห็นแค่ความเคลื่อนไหวของคนหรือวัตถุที่เราถ่ายเท่านั้น ส่วนอื่นๆที่ไม่มีความเคลื่อนไหวก็จะเป็นสิ่งที่นิ่งและชัดเจนอยู่ใน เคยเห็นภาพที่รถวิ่งบนถนนตอนกลางคืนแล้วมีแสงไฟเป็นเส้นๆไหม ...เออนั่นแหละ แบบนั้นเลย

ถ้าเราถ่ายภาพคนแบบ Long exposure ...ใครอยู่นิ่งๆก็จะเห็นเป็นหน้าชัดๆธรรมดา ถ้าใครขยับตัวไปมารูปก็จะดูเหมือนวิญญาณออกจากร่าง 555 บางคนอาจจะบอกว่าน่ากลัวไปหน่อย แต่มันก็มีความสวยในแบบของมัน (เหรอ...)

รูปที่เราถ่ายมาในงาน CIO's Farewell บางรูปก็ใช้เวลาแค่ 2 วินาที บางรูปก็ใช้เวลาถ่ายนานเกือบครึ่งนาที ...ลองดูกันนะครับ

ภาพด้านล่างนี้ พี่แนนกำลังยืนพูดแสดงความรู้สึกที่มีต่อพี่นก ...ความจริงแล้วภาพนี้ใช้เวลาถ่ายตั้ง 25 วินาที  ภาพที่เห็นเราจะรู้ได้ทันทีว่าพี่แนนขยับตัวไปมาในขณะที่พูด ในขณะที่พี่นกกำลังนั่งฟังนิ่งๆอย่างตั้งใจ

ถ้าลองมองย้อนไปนึกถึงการทำงานที่ผ่านมา มันคงเปรียบเสมือนภาพถ่ายแบบ Long exposure ด้วยชัตเตอร์ระยะเวลา 6 ปี มันคงมีอะไรเคลื่อนไหวยุกยิกเต็มไปหมดทั้งภาพ ^_^

"ขอบคุณที่ดูแลผมมาตลอด 4 ปีครับ"...ประโยคที่พูดอยู่ในใจจากพนักงานตัวเล็กๆคนนึง

สำหรับการถ่ายรูปแบบ Long exposure บางทีเราก็คาดหวังไม่ได้ว่าจะได้ภาพออกมาอย่างไร หลังจากที่กดชัตเตอร์ไปแล้วจะเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นบางก็ไม่อาจรู้ล่วงหน้าได้ แต่บางครั้งการอดทนรอก็คุ้มค่า... และแล้วก็หมดไปอีกหนึ่งวันกับการได้ลองทำอะไรแปลกใหม่ที่ไม่เคยทำมาก่อน เราสนุกและมีความสุขไปกับมัน โดยไม่ต้องมีความคาดหวังอะไรใดๆ และแล้วผลลัพธ์ที่ได้ก็กลับเป็นแบบที่เห็นในภาพทั้งหมดนี้แหละครับ

ปล. สำหรับใครที่สนใจอยากจะดูภาพแบบปกติๆในหอประชุมศ.สังเวียน ก็ลองแวะเวียนไปดูได้ที่โพสต์ The 39th ที่เคยเขียนไว้ก่อนหน้านี้นะครับ