Koh Kood

ถึงเวลาที่จะต้องโพสซักทีแล้วล่ะ เพราะว่านี่ก็ผ่านมาเกือบจะหนึ่งปีแล้ว .... ทริปเกาะกูด (24-26 พ.ค. 2014) เป็นการไปเที่ยวเกาะของจังหวัดตราดครั้งแรกในชีวิต ความจริงแล้วเราก็ไปตราดทุกปี ปีละสองครั้ง มาเกือบทั้งชีวิต แต่สารภาพตามตรงเลยว่าไม่เคยไปเกาะใดๆของจังหวัดตราดเลยสักครั้ง ดังนั้นทริปนี้จึงเป็นเกาะกูด 1st Time (คล้ายๆ New York 1st Time)

ตอนที่ไปเที่ยวตอนนั้นก็เข้าใจมาตลอดว่า มันคือทริปเลี้ยงส่งก่อนเราไปเรียนต่อที่เมกา ประมาณช่วงปลายเดือน ก.ค. 2014 ...แต่แท้จริงแล้วหลังจากเดินทางกลับเข้ากรุง ก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านเพื่อนมาเฉลยว่านี่ไม่ใช่ทริปเลี้ยงส่งนะ …เดี๋ยวมีอีกทริปหนึ่ง ครั้งนี้เป็นแค่การซ้อมเท่านั้น!

ผลลัพธ์ของการดองบล็อคเป็นเวลาแรมปีทำให้จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง/ทำอะไรลงไปบ้าง แต่ยังพอจำความรู้สึกได้ลางๆ และก็ยังพอจำได้ว่าไป พายเรือ(มีคนเอาเท้าราน้ำ) ดูหิ่งห้อย(เพ่งสายตานานมากและยังไม่เห็น) กระโดดน้ำ ดำน้ำ(น้ำใสมาก หอยเม่นเยอะมาก) ดูดาว(ง่วงมาก) พี่อ้อยพี่ฉอดing และที่สำคัญที่สุดคือ กินอาหารทุกมือแบบไม่อั้น (สังหารหมู่อาหารทะเล)

ทักษะที่จำเป็นในการไปเที่ยวเกาะกูดไม่ใช่เรื่องทักษะทางน้ำ แต่เป็นความสามารถในการแกะกุ้ง หอย "ปู" ปลา (กินสี่คน แกะปูเป็นแค่สองคน) ขอย้ำว่าจำเป็นจริงๆ ... ถ้าใครยังไม่มีแฟนกรุณาพิจารณาเรื่องนี้เป็นอันดับต้นๆ

จำได้ลางๆว่า โดนปลุกให้ออกมาดูดาวกลางดึก (ถ้าจำผิดก็ปล่อยๆมันไปเถอะ) ก็เลยแบกกล้องกันออกไปนอนหลับอยู่ริมทะเล ตื่นมาใหม่แล้วก็พยายามรวบรวมสติถ่ายรูปกัน ได้รูปมาอวดคนอื่นได้แค่สองรูปด้านล่างนี่แหละ แต่ก็ยังคิดไม่ตกว่าจะทำเป็นขาวดำดีไหม หรือจะปล่อยให้เป็นรูปสีไป คิดไม่ออก ยากจุง เอาทั้งสองแบบเลยละกัน อยากดูสีก็เลื่อน slider ไปทางซ้าย อยากดูขาวดำก็เลื่อนไปทางขวา

ความรู้ตอนเรียนวิทยาศาสตร์หรือชีวะสมัยมัธยมฯเค้าบอกว่า ในตามนุษย์จะมี Rod และ Cone ซึ่งทั้งสองอันนี้มีหน้าที่รับแสง แต่มีความสามารถที่ต่างกัน แต่ยังไงต่อไม่รู้ละ เกริ่นมาก่อนให้ดูมีการศึกษาไปงั้น แต่สรุปแล้วคือในสภาพที่แสงมีน้อย ตามนุษย์จะไม่สามารถรับรู้สีได้ ก็เลยลองทำเป็นภาพขาวดำออกมาดู แต่ปรากฏว่าผลลัพธ์มันไม่ค่อยเหมือนกับที่ตาเห็นจริงสักเท่าไหร่ เพราะสิ่งที่ตาเห็นตอนนั้นมันไม่เชิงขาวดำซะทีเดียว แต่ถ้าจะให้บอกว่าสีอะไรก็ตอบยาก แต่คงพอจะใส่จินตนาการลงไปได้บ้างเพราะของบางอย่างเราก็เคยเห็นมันในตอนกลางวัน ... บ่นอะไรเนี่ย ช่างมันเถอะ

เกือบครบหนึ่งปีแล้ว เวลาผ่านไปเร็วมาก ดีใจที่ได้ไปเที่ยวด้วยกัน (และเหมือนว่าจะยังมี pending locations ที่ยังรออยู่อีกเยอะมาก) และก็ยินดีด้วยที่ปีหน้าจะมีคนได้ไปเรียนต่อต่างประเทศอีกแล้ว ไว้กลางปีจะกลับไทยไปส่ง หรือต้องเรียกว่าไปรับ (งงละ)

ติดตามชมรูปอื่นๆเพิ่มเติมได้จากอัลบั้มรวมรูป Koh Kood feels GOOD!!! ใน Facebook ของกะเดชครับ

ส่วนบล็อคที่ยังดองไว้ ก็ยังมีอยู่อีกเยอะมาก แล้วเจอกันใหม่ในวันที่ไม่ขี้เกียจ

โพสจาก: มูริกา (เหลืออีกปีเดียวก็จะเรียนจบแล้ว เย่)